boadilla del camino

Dit is een klein dorpje in the middle of nowhere.

Je komt er door een lange weg te lopen die niet uitblinkt in variatie. Vanochtend was ik vroeg vertrokken (6.30) om aan de volgende meseta te beginnen. Het op zo´n ding klimmen is nogal heftig (er staat een waarschuwingsbord van 15 of 18% stijging). Twee kilometer is dan best lang. Bovenop was het gewoon koud. Harde wind tegen (zoals bijna altijd) en niet warmer dan 3 of 4 graden. Voor je zie je de weg die je moet gaan, en soms is het vrij onnuchterend om andere lopers ver voruit te zien. Maar net op het moment dat je het echt zat begin te worden is er een kerkje, opgeknapt door een stel italianen. Je kan er even op adem komen en een heel klein kopje kofie krijgen. Er zijn nog veel meer mensen die aankloppen. Daarna weer doorgelopen en in een barretje opnieuw ontbijt gevraagd en een broodje om me te nemen. Ik eet vaak 2 of drie keer per ochtend ontbijt. Het is steeds niet veel, maar wel met lekkere koffie. Daarna doorgelopen. Om 13.30 was het genoeg ik en besloot hier te blijven. Ik wilde eigenijk nog door maar de lucht werd zo dreigend.

Ik loop nu vaak over stukken die echt uit 1200 komen. Dat is wel grappig om te realiseren. Zij met kapotte sandalen, ik met goretex schoenen.

Het blijft iedere keer weer schipperen met internet. Vaak zit er een soort tijdschakelaar op die alles dus ook de pc, gewoon uitknalt. die echt leuk. En vaak gebruiken ze pc´s die ontworpen werden in de tijd van het onstaan van de camino. Deze pc´s zien draaien is al bijzonder.